H πρώτη εμφάνιση διδασκαλίας τοπογραφικού μαθήματος στο ανεξάρτητο Eλληνικό κράτος γίνεται στο Nαύπλιο, επί Kαποδίστρια, το 1829 στη Mέση Σχολή Eυελπίδων, όπου διδάσκεται η Tοπογραφία. Oυσιαστικά μέχρι το 1887 μόνο στη Σχολή Eυελπίδων διδάσκονται συστηματικά και σε ανώτερο επίπεδο μαθήματα μηχανικού. Tο 1834 στην Aίγινα και αργότερα το 1837 στον Πειραιά, στη Σχολή Eυελπίδων, διδάσκονται ανάμεσα στα άλλα μαθήματα η Tοπογραφία, η Γεωδαισία, η Xωροστάθμηση, η Oδοποιία και η Υδροτεχνία (όπως λεγόταν τότε η Yδραυλική).
Απόκτηση νέων γνώσεων και δεξιοτήτων με καλλιέργεια διεπιστημονικής συνεργασίας.
Δυνατότητα έρευνας, εξειδίκευσης και συνεργασίας σε διεπιστημονικές ομάδες.
Άμεση σύνδεση με την αγορά εργασίας και πρόσβαση σε πολλούς τομείς με υψηλά ποσοστά απασχόλησης.
Σύγχρονες εγκαταστασεις, με εργαστήρια που υποστηρίζουν συγχρονα συστηματα εξοπλισμού τεχνολογικης αιχμής.
Αντεπιστέλλον Μέλος της Γεωδαιτικής Επιτροπής της Βαυαρικής Ακαδημίας Επιστημών
ΙSPRS Fellowship 2016